Ik schreef al op veel andere kanalen over mijn verlangen naar meer zachtheid in de wereld. Dat ik vind dat we het ons af en toe onnoemelijk moeilijk maken met al de eisen die we stellen, het leven vanuit het hoofd en niet vanuit het hart en alle regels die we kennen. Maar, verandering begint ook bij jezelf en dit verlangen was en is er zeker eentje die ik zelf ook meer uit kan en mag dragen.
Één van mijn beste vriendinnen kan het heel goed merken wanneer ik in de zachtheid zit, wanneer ik met compassie naar de wereld kan kijken. Wij spiegelen elkaar ook enorm en soms is het gigantisch confronterend om te merken wanneer ik onbedoeld veel harder overkom dan dat ik zou willen. Ook ik heb nog mijn overtuigingen, dingen waar ik aan wil en kan werken en schaduwkanten.
En met de vorige blogs die ik schreef merk ik al dat hier het proces in stroomversnelling is gekomen. In plaats van dat ik bepaalde behoeftes of verlangens wegstop of afkeur, kan ik er nu steeds vaker zonder oordeel mee zijn. Net als met bepaalde emoties die ik als minder gewenst bestempel. Just sit with it. Dan verdwijnen ze ook weer het snelst.
De zon hier doet ook veel met me, eveneens het niet spreken van de taal, dat laatste geeft namelijk soms net iets meer schijt aan de mening van een ander, ik versta het immers toch niet. Als ik zin heb om te dansen, doe ik dat nu vaker. Maakt niet uit of er iemand is om mee te dansen, of dat de mogelijkheid bestaat dat ik word uitgelachen. Het zijn allemaal verhalen die we elkaar of onszelf vertellen, zo van: als ik dit of dat doe, dat kan echt niet of daar vind ik dit of dat van. Laat het maar los, word je een veel leuker mens van, beloofd.
Dus vandaag ga ik lekker wijn drinken op het strand, misschien zelfs voor het middaguur, want wie doet me wat?! 😉