Ik geloof dat dit de vijfde keer is dat ik dit bericht probeer te schrijven. Ik begin hier eindelijk een beetje te landen en er begint wat helderheid te komen. (Kan mij allemaal niet snel genoeg gaan…)
De afgelopen dagen heb ik wat knopen doorgehakt en beslissingen genomen, dat geeft rust. Ik besef me steeds beter waarom ik hier ben: niet alleen om te onderzoeken of ik in Spanje wil wonen (spoiler: voorlopig (nog) niet) maar ook om te beseffen wat er is.
Ik ben onwijs dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om mijn dromen te onderzoeken. Ik voel me onwijs gesteund door mijn (thuis)basis en die mis ik stiekem ook meer dan ik had verwacht. Voordat ik vertrok had ik op de heetste zondag van september nog even een klein uitzwaaifeestje. Het was voor mij zo mooi om te zien wat daar ontstond: allemaal mensen die matchen met één of ander hoekje van mijn persoonlijkheid, maar die elkaar ook leken te vinden. Het gevoel van community is dichterbij dan ik dacht.
Ik besef me dat de weerstand waardoor ik veel boosheid voelde, vooral vanuit mezelf kwam. Het niet kunnen accepteren van wat is en willen dat de realiteit anders is. Grappig, ik schreef er ooit op Instagram al over: dat vooral het denken onnodig lijden brengt en dan bedoel ik dus ook het denken dat de realiteit anders zou moeten zijn. Toen ik besloot om deze droom in de realiteit te gaan ervaren, kon ik juist heel goed accepteren wat er op mijn pad kwam: ook alle vervelende dingen. Ik geloof dat dat kwam omdat ik een doel had en daardoor beter kon accepteren dat het soms is wat het is. Dat je eigen weerstand tegen de realiteit dingen niet beter maakt.
Dat besef: dat het is wat het is, heeft de afgelopen dagen voor wat rust gezorgd. Ik heb keuzes gemaakt en daar kan ik achter gaan staan of ik kan blijven twijfelen en het mezelf moeilijker maken. Ik weet waar ik naar verlang: naar het uitbouwen van de basis die ik in Nederland heb. Ik kijk ernaar uit om te gaan doen en om te gaan bouwen, uiteindelijk weer aan een eigen onderneming. Ik heb nog grootse dromen en ik weet nog niet hoe ik er kom, maar langzaam aan zet ik weer wat stappen…
Het klinkt alsof je grote stappen aan het zetten bent, al voelen ze misschien nog niet zo 🙂
Ik hoop dat de komende tijd nog wat meer rust gaat geven, zet ‘m op 🙂
Ahhh thanks voor je support Angélica! Jaaa het is echt een megagoede stap geweest om dit ‘gewoon te gaan doen’. Geeft veel helderheid, maar ook wel echt ongeduldig op wat nog in het verschiet ligt… 😉