Op het moment van schrijven heb ik net een verbindende dag voor mijn eigen bedrijf gehad. De vrouwen die in het eerste seizoen van De Offline Podcast spreken, hebben elkaar ontmoet. En het was onwijs fijn te merken dat het best vanzelf ging, dat er een overlap zit in missies, visie en dromen. Ik benoemde heel kort dat het vijf jaar geleden ondenkbaar was dat ik dit zou kunnen doen: het hele concept van De Offline Podcast gaat over (offline) verbinding (met jezelf), compassie, nuance en ook nieuwsgierig zijn en kunnen luisteren. Luisteren zonder een oordeel te hebben.
Vijf jaar geleden
Werkte ik nog in de financiële dienstverlening. Werkte ik in een omgeving die niet echt passend bij mij was. Voelde ik me continu de vreemde eend in de bijt. Deelde ik weinig over mijn leven naast het werk, omdat ik geen zin had om weer te mogen verklaren wat voor “alternatieve” dingen ik nu weer had gedaan. Ik geloof ook dat mijn eigen oordeel me vooral in de weg zat. Ik weet in ieder geval wel dat ik toen net enthousiast begon te worden over hoelahoepen en dat een collega het voor schut vond als ik dat buiten op straat zou gaan doen. Dat heeft me toen echt wel even een tijdje tegen gehouden om ook buiten te gaan hoelahoepen, te bang dat anderen me uit zouden lachen (nu is dat ondenkbaar en sta steeds minder bij stil wat anderen van me denken).
Ik geloof dat ik bang was om mezelf te zijn. Ook nog niet goed wist wie ik precies was, wat ik leuk vond en wat ik deed voor anderen (en niet per se voor mezelf). Het is bizar om te beseffen hoeveel invloed je werkomgeving kan hebben in de zin van overtuigingen, paradigma’s en mogelijkheden die je voor jezelf ziet. Vijf jaar geleden wist ik wel al dat de financiële dienstverlening niet zo goed bij mij als persoon paste, maar wat dan wel? Als je al jaren hetzelfde doet, kan verandering een uitdaging zijn. Maar ik voelde ook te sterk dat ik mezelf niet nog eens vijf jaar in de financiële dienstverlening zag…
Zonder Zonde
Ik sportte in die tijd veel en was veel bezig met gezonde tussendoortjes maken. Zo had ik op de sportschool waar ik veel tijd doorbracht een deal gesloten: als ik mijn gezonde snacks ergens kon produceren, wilden zij wel meedenken om als verkooppunt te fungeren. Dus ging ik op zoek naar een keuken waar ik HACCP-proof mijn gezonde tussendoortjes kon fabriceren. Tijdens mijn zoektocht stuitte ik op Boel073: een concept waar (kleine) ondernemers hun (handgemaakte) spullen konden (laten) verkopen. Daar zat ook een keuken bij.
Toen ik spontaan binnenliep om te informeren of de keuken ook per dagdeel te huur was, kreeg ik te horen dat ze dat niet van plan waren, maar dat er wel een mogelijkheid was om elke zondag daar te koken. Met mijn toenmalige droom om ooit een lunchroom te starten, huurde ik dus geen keuken, maar startte ik met elke zondag in de keuken staan. Een interessante periode waarin ik naast mijn baan in de financiële dienstverlening elke zondag aan het koken was bij Boel073 onder de bedrijfsnaam Zonder Zonde.
Mezelf leren kennen
Zonder Zonde was geen lang leven beschoren: ik ontdekte dat ik niet elke zondag in een open keuken wilde werken. Dat ik helemaal de ambitie niet had om elke week bedrijfsmatig te koken, althans, niet op de manier waarop daar van me gevraagd werd. Zonder al te veel ervaring in de horeca was het teveel uitdaging: voor de eerste keer ondernemen, in een open keuken elke week een ander menu maken en daarnaast ook nog 32 uur per week in de financiële dienstverlening werken.
Ik besloot te stoppen bij Boel073 en te onderzoeken wat ik dan wel wilde. Ik heb heel kort nog bedrijfsmatig gefotografeerd en nog een catering gedaan, maar besloot ook al snel dat ik mijn onderneming even liet voor wat het was. Ook omdat in overleg was besloten dat mijn contract in de financiële dienstverlening niet verlengd zou gaan worden. Ik kwam ten tijde van een pandemie terecht in de WW en een eigen onderneming erbij vond ik geen goed idee.
Fast forward naar het hier en nu
Aan de ene kant is er onwijs veel gebeurd in vijf jaar en aan de andere kant is er niet zoveel veranderd. Zo woon ik nog steeds op dezelfde plek, ben ik qua uiterlijk volgens mij niet veel veranderd en ben ik niet ineens een compleet ander persoon. Aan de andere kant kan ik wel zeggen dat er veel veranderd is en dat ik wel een heel ander persoon ben geworden. Voor mijn dertigste verjaardag kreeg ik van mijn beste vriendin 10 sessies cadeau: in te zetten voor yoga, holistische massages en begeleiding. Ook omdat ik in die tijd de hoofdstand aan het leren was, gaf ze me dit cadeau.
De tien sessies zijn uiteindelijk niet allemaal gebruikt, maar de holistische massages in combinatie met de gesprekken die we hebben gevoerd, zijn wel het startpunt van een transformatie geweest. Een verandering van alleen maar denken, naar ook durven voelen.
Deconditioneren
Ik had onwijs veel beperkende overtuigingen. Heel veel oordelen. Over mezelf, over de buitenwereld, over wat niet eigenlijk? De lat lag onwijs hoog en ik kon er zelf maar moeilijk aan voldoen. Ik geloof dat ik in de afgelopen vijf jaar vooral mijn rugzak steeds leger heb leren maken en onder andere daardoor meer kan ontspannen. Ik heb onwijs veel angsten aangekeken, doorvoeld en achter me gelaten. Heb onwijs veel nieuwe dingen gedaan waarvan ik dacht dat ze nooit mogelijk zouden zijn zoals:
* Hoelahoepen in de buitenlucht!
Ik heb zelfs een hoelahoepgroep opgezet, vol met mensen die ook graag willen hoelahoepen. Één van mijn vorige werkgevers heeft me zelfs als kerstpakket een hoelahoepworkshop kado gegeven. Ook heb ik les gegeven aan een groep enthousiaste leerlingen, in één van de mooiste panden in Den Bosch (Claraklooster). De dag hebben we afgesloten met bubbels en hoelahoepen op de markt!
* Werken in de keuken van een community
Een tijdlang heb ik meerdere malen per week vegetarische buffetten bereid met ingrediënten die we in huis hadden. Improviseren, gezond koken, onder tijdsdruk werken… Heel uitdagend, hier leerde ik ook dat ik echt absoluut geen horecakok ben die onder (veel) druk kan koken, maar wel graag experimenteer met smaken, ingrediënten, structuren. Ook heb ik hier één van de vrouwen ontmoet die gaat spreken tijdens De Offline Podcast.
* Op het podium staan met een voordracht
Voor iemand die al bang was om een vraag te stellen tijdens een presentatie, kan ik wel zeggen dat de eerste keer op het podium met een eigen voordracht heel spannend was. Inmiddels heb ik meerdere keren op het podium gestaan met eigen gedichten, spoken word sprookjes en andere woordvormen. De laatste tijd experimenteer ik meer met het hosten en spreken over gevoelens in plaats vanuit een artistiek oogpunt op het podium staan.
* Werken als meewerkend coach
Kwam op mijn pad toen ik niet wist wat mijn vervolgstap zou gaan zijn op het gebied van werk. Doorgestuurd door iemand uit mijn netwerk besloot ik toch gewoon te solliciteren. Na een aantal leuke gesprekken, meelopen en onderhandelen startte ik als meewerkend coach: een droombaan! Mensen helpen, praktisch bezig zijn, niet de hele dag op kantoor…
* Voor onbepaalde tijd naar Spanje
Ik zegde zelfs mijn baan als meewerkend coach ervoor op, startte een crowdfunding en ging zonder echt concreet plan. Ik heb veel geschreven, over wat ik allemaal heb meegemaakt en hoop ooit een boek uit te brengen. Echt ondenkbaar, vijf jaar geleden, maar ik deed het toch en het was een fantastische ervaring. Het leerde me dat je dromen kunt realiseren, dat mensen je willen helpen en dat uiteindelijk alles goed komt. Ik kwam ook weer terug naar Nederland zonder dat ik een plan had en ook dat kwam helemaal goed.
En verder
Ontdekte ik steeds meer wie ik ben en wat ik echt fijn vind om te doen. Mijn netwerk groeide onwijs de afgelopen vijf jaar en de relaties met de mensen om me heen zijn onwijs verdiept. Ik heb veel angsten overwonnen, overtuigingen afgebroken en kan steeds meer zonder oordeel zijn. Ik kan wel zeggen dat ik de afgelopen vijf jaar onwijs ingezet heb op mijn eigen geluk en het realiseren van mijn dromen.
Toen ik terugkwam uit Spanje wist ik even niet waar ik moest beginnen: ik had een grote droom waar ik al jaren over praatte gerealiseerd en wist even niet wat de vervolgstap mocht worden. Ik wist wel dat ik niet alleen maar met mijn hoofd wilde werken, niet elke dag de hele dag achter de computer wilde doorbrengen. Dus werk ik nu in de avonden op een werkplek waar ik met name praktisch uitvoerend ben: fysiek zwaar werk wat de verbinding met mijn lijf weer heeft teruggebracht.
De toekomst
Het leven voelt steeds meer als een droom: zoals vandaag kon ik maar moeilijk bevatten dat ik allemaal dingen aan het doen ben die eerst zo ver weg leken. Zoals De Offline Podcast ‘gewoon’ gaan uitvoeren en zoveel leren over mezelf. Niet alleen dromen, maar ook stappen zetten richting mijn dromen. Ik gun mezelf vooral een nog rustiger leven, waarbij ik spreek over compassie, nuance en (offline) verbinding (met jezelf). Ik wil mezelf meer ruimte geven om te ontdekken, te spelen, om “gewoon te doen” en niet alles te overdenken. Om mezelf ruimte te geven om te leren, wat werkt en wat niet.
Ik heb geen vijfjarenplan, want ook als ik terugkijk had ik niet kunnen bedenken wat er allemaal op mijn pad is gekomen. Ik kan wel zeggen dat ik de grote lijnen (en ook in de nuances) steeds gelukkiger ben. Tevreden vooral. Genieten van de kleine dingen en stappen zetten naar de grote doelen.