Loslaten en doorgaan

Het is een tijdje geleden dat ik hier iets schreef.

Ik kwam terug uit Spanje, maakte keuzes, leefde mijn leven en voor je het weet is er weer een halfjaar voorbij. Op het moment van schrijven ben ik weer terug in Spanje: ik had het voornemen om in het voorjaar weer even terug te komen. Om de mensen te zien die ik tijdens mijn reis ontmoet heb en om mezelf even een pauze te gunnen.

Er gebeurde veel afgelopen halfjaar.

Zo werk ik al een tijdje op dezelfde werkplek: fysiek zwaar werk wat de connectie met mijn lijf weer iets heeft aangehaald. Sinds ik fysiek werk doe krijg ik veel meer beweging en is mijn behoefte aan beweging ook veel groter. Ik fiets vrijwel elke dag naar het werk, beweeg daar veel, loop meer en sport ook steeds meer. Ik eet beter en ik voel me fysiek sterker en beter in mijn vel zitten. Het voelt goed om mijn gezondheid ook meer prioriteit te geven. Daarnaast is het echt wel een uitdaging op bepaalde vlakken: om niet teveel te denken, om door te blijven gaan, om los te laten. Vooral ook omdat ik nu via het uitzendbureau werk en dat weinig garanties geeft.

Loslaten

Ik merk dat het goed is dat ik nu in Spanje zit. Ik heb gepoogd zo min mogelijk mee te nemen en dat is best goed gelukt. Alsof ik een bepaalde intentie heb om op alle vlakken in mijn leven lichter door het leven te gaan: minder nadenken over wat de toekomst brengt, maar in het huidige moment zijn en heldere keuzes maken. Achter mezelf gaan staan en terug naar de essentie gaan.

Laatst had ik een prachtig gesprek met een vriend van me. Over hoop. Dat dat ons soms op de been houdt, dat hoop echt doet leven. In die zin houd ik op alle vlakken nog hoop. (Wel megagrappig, zo’n 10 jaar geleden zei een collega dat hij hoop uitgestelde teleurstelling vond, maar daar ben ik het dus niet mee eens.) Ik hoop dat mijn leven steeds luchtiger wordt, dat ik met de mensen waar ik van houd nog veel mooie momenten heb en dat mijn missie steeds meer tot bloei gaat komen.

Controle

De mind vind ik zo onwijs fascinerend. Het houdt me vaak voor de gek. Het verlangt naar controle, naar zekerheid creëren. Het fluistert me soms dingen in die geen waarheid zijn, maar gewoon mijn angsten zijn. De afgelopen dagen had ik daar wat meer last van: in mijn leven heb ik nog niet zo veel gereisd. Ik geloof dat ik eerst de stabiliteit van mezelf in Nederland nodig had voordat ik op reis kon. En weer hier zijn was toch wel weer even lastig: vorig jaar zei ik al tegen een vriendin dat het hier “Spanish clean” is: met de Franse slag en minder spastisch hygiënisch dan in Nederland. En eerlijk gezegd, triggeren bepaalde dingen me hier nog wel. Ik moet me inhouden niet alles heel schoon te gaan maken. Ik moet mezelf soms inhouden om niet te rigide te gaan worden. Maar hey, ik geloof dat ik 5 jaar geleden in Nederland ook een stuk minder relaxed was, dus ik geloof zeker dat wanneer ik dit vaker ga doen, het beter gaat worden.

Intenties zetten

Voordat ik in Nederland vertrok, had ik een hele heldere intentie gezet. Op de achtergrond ben ik zeer zeker nog met mijn eigen bedrijf bezig, al mag het van mij wat meer aandacht krijgen. Ik ben bezig een talkshow te organiseren in een supervette conceptvorm. Ik had een locatie die me op de proef stelde door twee keer een dubbele boeking te hebben, waardoor ik mezelf genoodzaakt voelde een nieuwe locatie te vinden. Wat ik dus graag voor mijn vakantie geregeld wilde hebben. (En wat dus ook gelukt is doordat dat mijn focus had.) Het is voor mij een spannend proces en er worden veel overtuigingen aangeraakt. Het is daardoor onwijs leerzaam maar soms ook overweldigend. Ik ben iets aan het doen wat ik nog nooit heb gedaan. Iets wat ik zo onwijs graag wil weer, maar waarvan ik nog niet weet hoe het gaat zijn. Ik heb hier veel dromen over en mijn visie is onmiskenbaar helder. Maar het voelt net als mijn droom vorig jaar om voor onbepaalde tijd naar Spanje te gaan: spannend. Ik merk dat hier in Spanje zijn echt onwijs goed is voor mijn proces, de helderheid die ontbrak kwam weer terug. Ik was afgeleid in Nederland. En nu ik weer hier ben voel ik de diepe herinnering aan het realiseren van een droom. Aan de herinnering dat zelfs de meest spannende dingen vanzelf minder spannend worden. Dus nu ik weer hier ben zet ik in Spanje heldere intenties: ik ga meer achter mijn bedrijf en visie en missie staan. En ik ga specifieker zijn. In wat ik wil en wat ik niet meer wil.

Ont-Spanje

Voordat ik ging, had ik besloten mijn laptop niet mee te nemen. Dit zou geen werkvakantie worden. En grappig hoe het dat voor mij in bepaalde zin toch weer is geworden. Hoe ik vrij analytisch en gefocust op verbetering ben, dat ik daardoor toch vaak bezig ben met bepaalde processen. Dat het dus in bepaalde zin toch een werkvakantie was: wat dingen loslaten om in Nederland weer focus te hebben. Het is alsof ik mezelf meer toesta mezelf te zijn en hier ook oké mee te zijn. Minder rigide doen wat voor mij werkt. Ik heb in ieder geval besloten voor mijn laatste paar dagen zo min mogelijk te doen en zoveel mogelijk op het strand te zijn. Om echt even te ontspannen.