Ik ben krap aan twee maanden in Spanje geweest en waar dat voor de één als een lange vakantie zou voelen, was mijn reis intentioneel en gericht op het onderzoeken van wat dingen en het schrijven van een boek.
Voor mij is er dus veel veranderd in relatief korte tijd. Schreef ik eerder al over bepaalde inzichten, ging ik nog niet echt in op de inhoud daarvan. Voor mij wordt steeds meer helder wat ik nodig heb. Dat ik veel waarde hecht aan een bepaalde autonomie. Maar dat ik nu ook inzie dat de balans daar een beetje zoek was en dat mijn drang naar vrijheid soms ook bepaalde andere waardes in het gedrang bracht. Zo verlang ik er ook naar om een betekenisvolle relatie te hebben. En waar Spanje me ook heel erg heeft laten zien dat de community die ik zocht, al heel dichtbij is, vind ik het soms nog lastig om dat in Nederland tastbaarder te maken.
Toen ik naar Spanje ging, kwam iedereen me uitzwaaien. Nu ik weer hier ben, zou ik het te gek vinden om alle toffe mensen die ik ken weer met elkaar in contact te brengen. Maar het voelt in Nederland ergens complexer: met drukke agenda’s, vooruitplannen… dat ik teveel nadenk over het hoe en het waarom.
Volgens mij is het gewoon een kwestie van meer doen en zoals ik in Spanje ook al schreef: “het accepteren van wat is.” Dus nogmaals een uitnodiging om minder te denken en gewoon te doen. Who’s in?!
Verder is het wennen om weer in een relatief groot huis te zijn met veel spullen. Voordat ik ging voelde mijn huis soms al te groot voor mij alleen en heb ik op meerdere manieren mijn huis proberen te delen. Ik weet nog niet of het tijd is om te verhuizen naar een iets kleinere stek, met wat meer natuur in de buurt, of dat dit samenhangt met het verlangen mijn leven weer met iemand te delen.
Ik weet in ieder geval dat ik geen behoefte heb aan ‘op zoek gaan naar een partner’. In alles voel ik ook steeds meer dat ik mijn angsten los wil laten en erop wil vertrouwen dat het leven loopt zoals het loopt, terwijl je wel stappen zet op/richting het voor jou juiste pad. Dus in die zin ben ik bezig voor mezelf meer stabiliteit, rust en liefde in te bedden. Zodat mijn omgeving uiteindelijk hetzelfde weerspiegelt.
Kortom: in Nederland zijn geeft weer nieuwe uitdagingen en dimensies aan de inzichten die ik in Spanje had. De afstand gaf helderheid en mogelijkheden om dingen op een andere manier te doen. Ik mis de zon en zeker ook de zee wel. En de mooie bergen waar je fantastisch kunt wandelen. Maar, Den Bosch blijft een prachtige stad, waar ik ook gelukkig nog een beetje verliefd op ben. Het is voor nu nog dubbel en net als bambi op het ijs, ben ik ook voorzichtig aan het onderzoeken welke kant ik op ga.
Ik ga in ieder geval zo sporten en dat voelt als een heerlijke keuze voor mezelf, om mezelf weer een abonnement op een sportschool te gunnen.