Spuit elf hier is ook weer wakker!
Zoals de mensen in mijn inner circle wel weten, ben ik niet zo’n liefhebber van de feestdagen. Vooral omdat de winter voor mij staat voor naar binnen keren en rustig je energie sparen om in de lente weer naar buiten te kunnen treden. Dus feestjes vier ik liever in een ander seizoen dan in de winter ;-). Al worden de feestdagen elk jaar fijner doordat de lat steeds lager wordt gelegd: gewoon samenzijn met geliefden en familie is eigenlijk al genoeg.
Voor mij is de winter verder een periode waarin wat weemoed naar voren komt: een verlangen naar meer zonlicht, naar meer buiten zijn, spontane feestjes en het leven iets meer vieren. De afgelopen twee weken waren voor mij relatief rustig, na een drukke periode waarin ik terugkwam uit Spanje en ik het gevoel had dat ik iedereen mocht bijpraten over al mijn opgedane ervaringen en inzichten. Ook ben ik langzaamaan begonnen met mijn netwerk iets meer te betrekken bij al mijn plannen en verlangens: elke woensdag stel ik mijn huis open om samen te werken aan mijn keukentafel. Zodat we elkaar extra kunnen motiveren en eventueel ook kunnen sparren wanneer dat nodig is. En het is natuurlijk extra gezellig als je niet in je eentje aan het werk bent.
Moodboard
En datzelfde netwerk wat ik uitnodigde om elke woensdag samen te komen werken, vroeg ik ook om samen een moodboard te maken.
Uiteindelijk hebben we in een kleine groep allemaal een moodboard voor 2024 gemaakt, waarvan dit de mijne is:
Wanneer ik deze vergelijk met mijn moodboard van 2023, zie ik dat deze een stuk rustiger is. Dat ik een verlangen heb naar genoeg en niet per se naar meer. Ook voelt het warmer en zachter voor mij, alsof ik meer in mijn vrouwelijke zachtheid en daardoor mijn kracht mag komen. Het toeval wil ook dat ik twee keer achter elkaar een kaartje trok met “magie” erop. Volgens mij is het leven ook magisch wanneer je je eigen flow volgt en precies doet wat passend is bij jou.
The seat of the soul
Van een lieve oudere vriendin kreeg ik voor mijn vertrek naar Spanje, vijf privélessen Spaans cadeau. Kort voor mijn vertrek heeft onze vriendschap een verdieping gehad en ook nu hebben we fijne gesprekken met elkaar.
Ondanks dat we bijna 50 jaar met elkaar schelen in leeftijd, hebben we een flinke overlap in thema’s en interesses. Ik leende haar mijn “bijbel” uit: het boek Pad van kracht van Barbara Marciniak. En zij leende me op haar beurt weer het boek: “The seat of the soul” van Gary Zukav uit. Ik heb nu een kwart van het boek gelezen en hoe meer ik lees, hoe meer geïntrigeerd ik raak.
Het voelt sowieso of ik een steeds beter begrip krijg van wat leven voor mij betekent. Wat voor mij belangrijk is en wat ik achterlaat. Het voelt voor mij alsof ik steeds meer terug naar de essentie ga, terug naar de versie van mezelf die de boodschappen van de buitenwereld steeds beter naast zich neer kan leggen, in plaats van te denken dat overal een waarheid in zit. (Misschien wel, maar niet elke waarheid is mijn waarheid :-)).
Kortom
Het leven is mooi. Ik geniet van de kleine dingen, ben steeds iets trager aan het leven, maar lijk ook meer doelgericht en met meer verantwoordelijkheid het leven te leven. Ik laat steeds meer de nood om te moeten weten los en kan steeds meer vanuit een soort flow leven. Ook ik heb mijn ups and downs, maar ik zie vooral dat het leven cyclisch is, dus in de minder fijne momenten is het goed om te beseffen dat niets voor altijd is.