Op het moment van schrijven is mijn hoofd overactief. Dat is het al tijden. Wanneer je een droom in de realiteit gaat zetten, gaan er ook een hoop illusies verloren: wat je dacht bleek niet altijd waar te zijn. Soms is dat goed, soms is dat niet zo geweldig. Uit ervaring weet ik gelukkig ook dat altijd alles op een magische manier anders kan zijn: vaak op een andere manier dan je had verwacht, maar precies goed.
Een (t)handje minder
Naast dat ik bezig ben voor De Offline Podcast werk ik zo’n 25 uur in loondienst. Vijf avonden van vijf uren noeste, fysieke arbeid. Ik vind het werk vaak fijn: fysiek bezig zijn geeft me de kans om uit mijn hoofd te komen. Daarnaast is het ook erg gezellig op mijn afdeling. Zeker de afgelopen tijd is er veel plezier met de vrouwen met wie ik samenwerk.
Alleen heb ik gisteren mijn hand overbelast door een stukje werk wat normaliter machinaal gaat maar nu handmatig mocht worden gedaan omdat de machine kapot was. Het resulteerde in een pijnlijke blauwe bal aan mijn rechterhand. Als ik voldoende rust neem is er niets aan de hand (pun intended), maar voor iemand die graag actief is, kwam het even als een uitdaging. Een uitnodiging om los te laten, om te communiceren, om kwetsbaar te zijn en om hulp te vragen. Om in de overgave te gaan en de situatie te accepteren zoals die is: niet doorduwen maar accepteren dat er nu wat minder mogelijk is.
Reiki
Gisteren heb ik ook reiki mogen ontvangen van een mooi mens die ook komt luisteren naar één van de sessies van De Offline Podcast. Zelf geef ik ook reiki en vaak als ik het geef merk ik pas weer hoeveel het eigenlijk doet: ik kan het niet verklaren met mijn hoofd, al wil ik dat altijd graag. Wil ik kunnen bevatten wat niet grijpbaar, tastbaar is. Reiki is een hulpmiddel om blokkades weer te laten stromen. Een middel om weer meer in je lijf aanwezig te zijn en te gaan voelen wat er in je leeft.
Waar ik dus normaal aan de andere kant sta, mocht ik gisteren dus ontvangen. Mocht ik gisteren ervaren wat reiki met je kan doen. Het was een krachtige sessie, waarin ik veel weerstand ervoer. Weerstand om mijn gedachten, hoofd even rust te geven. En toen ik los kon laten ervoer ik wat er in mijn essentie zit: onwijs veel kracht. Onwijs veel drive om te doen wat ik nu doe.
Ik geloof niet zo in toeval, ik geloof dat bijna alles met een reden gebeurt. Dat dingen op je pad komen of soms ook weer verdwijnen van je pad. Dat wat soms een vloek lijkt, uiteindelijk een zegen blijkt te zijn. En nu, nu ik even iets minder kan, ga ik terug naar wat ik op mijn moodboard voor 2024 het middelpunt maakte: “Wat is genoeg?”.
En blijkbaar is het nu tijd om even een tandje minder te doen.